Ik lees de laatste tijd veel kranten en nog steeds lees ik negatief over wielrennen. Het is de nasleep van Lancegate, de affaire rondom Lance Armstrong. Gisteren las ik toevallig iets over Marc Lotz, zelf betrapt op doping in 2005. Lotz nam, net als Steven de Jongh, gehéél op zichzelf doping. Echt niemand wist ervan, maar gelukkig... Lotz werd betrapt. Mocht er een generaal pardon komen, dan wil Lotz het echte verhaal nog wel eens uit de doeken doen. Lotz reed namelijk bij Lefevre, iemand met een Hypocrietwaarde zo hoog als de Galibier.
Steven de Jongh bekende eerder deze week tussen 1998 en 2000 enkele keren doping te hebben genomen. Daarna nam Steven het echt niet meer. Het werkte vast zo goed, dat je het gelijk niet meer ging gebruiken. Hij werd immers niet betrapt en reed als een speer, maar Steven de Jongh voelde dat het fout was en stopte met doperen. Gelooft u het? Ik niet. De Jongh is een kind van de dopinggeneratie. Gedurende zijn hele carrière (1994-2009) werden renners gepakt en namen renners doping. Maar de Jongh koos voor het 'veilig opbiechten'. Iedereen wist al dat TVM (waar De Jongh destijds voor reed) niet schoon was. Dopinggebruik uit die tijd opbiechten zal geen verder onderzoek opleveren, want die TVM-ploeg is gestopt. Gebruik in zijn verdere carrière wél. Rabobank en Quickstep zijn namelijk beide nog actief en kunnen een verband met doping op dit moment niet gebruiken. De Jongh zou zonder twijfel positief testen bij de Hypocrietwaarde-test.
Nog iemand die absoluut positief test is Jens Voigt. Voigt heeft nog nooit iemand doping zien gebruiken en denkt dat de sport nu absoluut schoner is geworden. Volgens Voigt worden renners die "heel hard werken en dingen opofferen" beloond. Zelf is Jens Voigt 41, geboren in Oost Duitsland, het gebied waar dopinggebruik echt nooit voor kwam. Voigt rijdt hij nog steeds mee in 's werelds zwaarste koersen en heeft hij in het verleden met notoire dopinggebruikers gewerkt. Daarnaast is zijn naam weleens genoemd door Jörg Jaksche, een dopingklant van Eufemiano Fuentes. Voigt zou hebben gezien dat zijn ploegmaat doping langs de kant van de weg begroef, om het later weer op te halen. Voigt won en wint nog steeds op abnormale wijze koersen, maar nee, Voigt zat nooit aan de doping...
Maar gelukkig zijn we in het wielrennen wel zover dat we überhaupt praten over doping. Gisteren las ik dat er in het afgelopen jaar liefst 21!! tennissers en tennissters zijn gecontroleerd buiten toernooien om. Alle wielrenners werden bij elkaar meer dan 3000 keer getest. De cijfers over voetballers zijn niet bekend, maar ik geloof nooit dat die de 21 van de tennissers zal overtreffen. Wielrennen is nou eenmaal de sport waarop men jaagt. De andere sporten zijn of heel naïef of heel hypocriet, in ieder geval net zo naïef en hypocriet als in het wielrennen.
'Lancegate' is nog lang niet ten einde. Ik hoop stiekem dat iedereen opbiecht en dat de sport schoon verder gaat. Aan de andere kant weet je, de sport wordt niet schoner zolang Lefevre, Riis en alle andere dopingspecialisten in de wielerwereld blijven hangen. Doping en wielrennen zijn aan elkaar verbonden als Bassie en Adriaan. Het is tijd voor realisme in het wielrennen. Wees niet naïef, wees niet hypocriet. Voor je het weet test je positief op een te hoge Hypocrietwaarde.
