Een week na vertrek zijn we alweer teruggekeerd uit Zweden. Sinds vorige week zondag zijn we zeven koersdagen en vele millimeters regen verder. Hoe dan ook, het was een mooie week met mooie koersen en een leuke ploeg.
Na de Omloop van Venhuizen stond ons een pittige reis naar Zweden te wachten. De proloog stond vroeg in de morgen gepland en dus was er niet veel tijd om de benen enig herstel te geven. Met slechte benen starten in een explosieve proloog is dus niet optimaal. De eerste 2,5 kilometer reed ik nog wel aardig, maar toen de weg omhoog liep blies ik mezelf vrij snel op. Verder dan een plek in de achterste helft van de middenmoot kwam ik niet.
Op de tweede dag reden we een mooie omloop van ruim 20 kilometer met halverwege de omloop een klimmetje. Ondanks dat het klimmetje niet heel lastig was, zakte ik er daar in de slotfase doorheen. De afdaling was over een onverharde weg, die door de hevige regen meer op een modderpad was gaan lijken. Ik zat achteraan na de laatste beklimming en in de afdaling werd er vlak voor het einde van het modderpad hard gevallen. Ik kon net op tijd remmen, maar kon de achterstand op het peloton niet meer goedmaken. Florian had ook last van de valpartij en samen zijn we naar de finish gereden.
Ook tijdens de langste etappe op woensdag hielden we het niet droog. Dit keer gelukkig geen modderpaden of andere gevaarlijke wegen in het parcours. Wel opnieuw een klim in de omloop van 30 kilometer. Ditmaal een kilometer of drie met finish bovenop. Vroeg in de koers reden een paar renners weg, waarna een wandeletappe in de maak leek. Na 70 kilometer werd de gashendel toch weer opengedraaid en was het 60 kilometer echt koers. Toen reden opnieuw wat mannetjes weg en keerde de rust terug. Ik heb in de voorlaatste ronde veel kopwerk gedaan in een poging het peloton terug te rijden naar de kop, maar helaas kreeg ik geen steun. Mijn werk zat erop en ik mocht laten lopen.
Tijdens het criterium op de donderdag hadden we iets meer geluk. De regen was gestopt en dus konden de bochten 'gewoon' op snelheid doorgereden worden. Na 47 kilometer criterium kwam ik kort achter het peloton als 56e binnen. Florian werd tiende en behaalde onze enige top 10 plek van de week.
Zaterdag mocht ik tijdens de tijdrit nog eenmaal mijn goede benen tonen. Het glooiende parcours van ruim 14 kilometer was van tevoren verkend en zodoende wist ik bij de start al dat ik moest gaan afzien. Na 19.27 was ik weer binnen en was mijn gevoel prima. Ik reed bijna 44 gemiddeld en daarmee word je tegenwoordig dus 28e. Overigens won de vice-wereldkampioen tijdrijden U23 Rasmus Quaade de tijdrit met een snelheid van 49 kilometer per uur.
In het algemeen klassement eindigde ik op 19 minuten achter de Deense winnaar Lasse Norman Hansen als 43e. De Denen reden hier als voorbereiding op de Olympische ploegenachtervolging. Hoewel de Denen vijf van de zes etappes wonnen, deed hun beste renner nog niet eens mee. Alex Rasmussen, renner van Garmin, werd drie dagen voor de U6 Cycle Tour geschorst en moest dus ook zijn Olympische droom laten varen.
Gelukkig was er na afloop toch nog een klein feestje te vieren in het Amsterdamse kamp. Bij de dames won Sara Olsson het klassement en dus was de stemming aan tafel van de pizzeria opperbest.
Komende weken moeten we zelf maar weer eens zorgen voor champagne of andere feestdrankjes. Hoewel de meeste klassiekers achter ons liggen is het seizoen nog lang niet ten einde.
