Thuis! En wat is het koud hier in Nederland. Na een vlucht van ruim vierenhalf uur zetten we weer voet op Nederlandse bodem. Het trainingskamp op Gran Canaria was zeer geslaagd. De laatste dagen was het beste er wel van af en hebben we rustig aan gedaan, met als afsluiten een bakkie koffie bij onze Zweedse oud-ploegmaat Clas Nördström.
Met ruim meer dan 800 kilometer in 7 dagen over zeer heuvelachtig terrein, denk ik dat we een goede stap hebben gezet richting de voorjaarsklassiekers. Over twee weken rijden we in Groningen de Ronde van Groningen en dat is voor ons de eerste echte voorjaarsklassieker. Maar voor het zo ver is, rijden wij volgende week eerst twee koersen in België. Op zaterdag in St. Séverin en op zondag in Brustem.
Het trainingskamp is goed bevallen en wat mij betreft was het niet de laatste keer dat ik op Gran Canaria heb gefietst. De temperatuur van dik twintig graden maakt het zo aangenaam om te fietsen. De eerste drie dagen waren mijn benen nog niet opperbest, maar na de rustdag werd het alleen maar beter. Donderdag, zaterdag en zondag voelde ik me sterk en dat geeft me voldoende vertrouwen voor de eerste koersen. Vrijdag gingen we naar de Pico de las Nieves op bijna 2000 meter hoogte. En ja, daar lag nog een beetje sneeuw van wat er de dag ervoor gevallen was.
Maar een trainingskamp is niet alleen goed vanwege de training. Acht dagen met wielrenners onder elkaar in een zonnig oord verkeren is goed voor de moraal. Het hoofd is weer leeg, de benen zijn fris en de moraal is hoog. Ik heb echt zin in de eerste koersen van het seizoen. Zaterdag gaan we eraan beginnen en dan tellen nog maar een paar woorden: Allez, 't is Koers.
