Mijn bed was mijn beste vriend, voor een week lang tenminste. Vorige week dacht ik eindelijk weer eens een koersje te gaan rijden na een vorm van overtraindheid. Dat koersje kwam er niet van, want ik werd ziek. Ik werd de prooi van een vinnige bijholteontsteking en was blij als ik in de buurt kon blijven van mijn bed. Koorts en een hoop pijn in het hoofd, zorgde voor een vijftal dagen van inactiviteit.
Ik telde de dagen met koorts af en zodra ik me beter voelde, stapte ik direct op de fiets. Zaterdag was ik zelfs alweer in staat om even op sloten mee te rijden. Ik heb dan welliswaar amper op kop gereden, maar het was toch wel weer even lekker om daar mee te rijden.
Voor mijn ziekte had ik toch twee weken meer dan 20 uur per week getraind. De conditie ging de goede kant weer uit en ik voelde me fit. Nu, een kleine week na de holteontsteking, heb ik weer een paar mooie trainingsuren achter de rug. Op advies van trainer en ploeggenoten doe ik het dit weekend nog rustig aan en keer ik pas volgende week terug in competitie.
Waar en wanneer moet ik allemaal nog maar eens goed bekijken. De kans dat dat in België zal zijn is aanzienlijk. Een mooie omloop in een of ander Belgisch dorp trekt mij altijd wel. Hopelijk ben ik dan nog in staat om een mooi najaar te rijden, want het voorjaar vond ik toch ietwat teleurstellend.
