Vanmorgen aan het ontbijt werd er nog gesproken over een vlakke rit van vijfeneenhalf uur. De reepjes gingen mee en de arm- en beenstukken waren weer uit de kast gehaald. Het was vandaag een paar graden frisser dan gisteren en dan is een korte broek net niet lekker.
Na een uurtje rijden bereikten we de voorsteden van Alicante. Dat was ook de plek waar wij de kust zouden verlaten en richting het binnenland zouden trekken. Zo gezegd, zo gedaan, maar geen rekening gehouden met het bergachtige binnenland. Gaf Jan's polar eerst nog vier honderd hoogtemeters aan, niet veel later begon het nog verder te stijgen.
We reden op La Carrasqueta, een klim naar ruim duizend meter. Het duurde niet lang voor ik Jan moest laten rijden en ik zelf al ploeterend omhoog reed. Ik ben een slechte klimmer en een duizendmeterklim is dan geen pretje. Mijn benen begonnen al vrij snel pijn te doen en we waren nog op 80 kilometer van Benidorm.
Na de top volgde een mooie afdaling en kwamen bekendere plaatsnamen weer op de borden te staan. Toen we terug waren op een metertje of driehonderd boven N.A.P, was het weer klimtijd. Ditmaal bijna naar duizend meter. Opnieuw lange tijd pijn lijden.
Het zware klimwerk zat erop en in de afdaling konden we nog even lekker doortrappen tot zo'n 85 kilometer per uur. De kilometers vlogen weg en na 5,5 uur waren we weer terug in onze verblijfplaats. De dag werd (traditioneel) afgesloten met een bakkie koffie op het terras. De nasi-maaltijd viel ook in goede aarde, dus we zullen straks weer lekker kunnen slapen. Morgen een beetje lostrappen en goed rusten. Een uurtje aan het strand liggen zou wel lekker zijn.
