Gisteravond maakte ik mijn debuut in de tijdritcompetitie van Zuid-Holland. Een tijdrit van zo'n twintig kilometer over het vlakke land. Ik had dit seizoen nog niet zo'n lange tijdrit gereden en dus was dit een goede training voor het Districtskampioenschap tijdrijden.
Puttershoek ligt op zo'n vijf kilometer van 's-Gravendeel en dus stond ook Marion aan de start. Voor mij betekent dat een leuke afleiding tijdens de warming-up en hier en daar wat assistentie verlenen. Omdat Marion komend weekend een grote internationale koers rijdt, reed ze gisteravond alvast met mijn voorwiel, zodat ze zondag in de tijdrit (als ze weer met dat wiel start) niet met een totaal vreemd wiel rijdt.
Nadat Marion haar race gereden had, kon ik mooi wat parcoursinformatie van haar overnemen. Ik rondde mijn voorbereiding af en mocht om 19.44 naar de start. Mijn baan-maatje Maxim startte één minuut voor mij en hij was dus een mooi richtpunt om naartoe te rijden. Al is Maxim al jaren een gerespecteerd Eliterenner en werd het dus een hels karwei hem bij te halen.
De koers ging over drie ronden van 6,8 kilometer. Vanaf de start probeerde ik in een ritme te komen, maar de wind maakte dat flink lastig. Ik gooide de snelheid erin, terwijl de wind vanaf de zijkant tegen mij aan waaide. Heel in de verte zag ik Maxim rijden. Het gat was in de eerste kilometers niet kleiner geworden.
Na de eerste ronde deed alles al zeer. Mijn hartslag bleef ruim boven omslagpunt (174 slagen per minuut), maar ik had het gevoel wel iets meer in een ritme te komen. Ik haalde wat achterblijvers in, maar van Maxim was nog geen spoor te bekennen. Hij reed nog minstens 30 seconde voor mij en dat is toch een behoorlijk gat.
Bij het ingaan van de laatste ronde kreeg ik Maxim in het vizier. Ik schakelde nog een tandje groter, want wilde graag naar hem toe rijden. Op het stuk met de wind op de kop, kroop ik steeds dichter naar Maxim toe. Vlak voordat we de bocht namen en de wind in de rug kregen, was het verschil nog vijf seconden. Ik ging hem pakken.
Maar met de wind in de rug, gooide Maxim het gas weer open. Het gat bleef vijf seconden en werd maar niet kleiner. Ik deed wat ik kan en moest wachten tot op de finishstraat. Daar ging het iets naar beneden en perste ik alles eruit, Ik reed bijna 60 km/u en scheurde Maxim nog voorbij. Ik riep nog wat naar hem toe en hij kroop nog in mijn wiel. 28.12,08 over 20 kilometer. Ruim 42 kilometer per uur gemiddeld.
In de uitslag nestel ik mezelf tussen de elite renners. Zo was Erick Tol, vorige week nog voor mij, nu achter mij en ook Jack Vermeulen, een renner van Van Vliet, kon het niet van mij winnen. De voorbereiding richting het DK is nu echt begonnen. Het is nu nog een kwestie van heel blijven.
Puttershoek ligt op zo'n vijf kilometer van 's-Gravendeel en dus stond ook Marion aan de start. Voor mij betekent dat een leuke afleiding tijdens de warming-up en hier en daar wat assistentie verlenen. Omdat Marion komend weekend een grote internationale koers rijdt, reed ze gisteravond alvast met mijn voorwiel, zodat ze zondag in de tijdrit (als ze weer met dat wiel start) niet met een totaal vreemd wiel rijdt.
Nadat Marion haar race gereden had, kon ik mooi wat parcoursinformatie van haar overnemen. Ik rondde mijn voorbereiding af en mocht om 19.44 naar de start. Mijn baan-maatje Maxim startte één minuut voor mij en hij was dus een mooi richtpunt om naartoe te rijden. Al is Maxim al jaren een gerespecteerd Eliterenner en werd het dus een hels karwei hem bij te halen.
De koers ging over drie ronden van 6,8 kilometer. Vanaf de start probeerde ik in een ritme te komen, maar de wind maakte dat flink lastig. Ik gooide de snelheid erin, terwijl de wind vanaf de zijkant tegen mij aan waaide. Heel in de verte zag ik Maxim rijden. Het gat was in de eerste kilometers niet kleiner geworden.
Na de eerste ronde deed alles al zeer. Mijn hartslag bleef ruim boven omslagpunt (174 slagen per minuut), maar ik had het gevoel wel iets meer in een ritme te komen. Ik haalde wat achterblijvers in, maar van Maxim was nog geen spoor te bekennen. Hij reed nog minstens 30 seconde voor mij en dat is toch een behoorlijk gat.
Bij het ingaan van de laatste ronde kreeg ik Maxim in het vizier. Ik schakelde nog een tandje groter, want wilde graag naar hem toe rijden. Op het stuk met de wind op de kop, kroop ik steeds dichter naar Maxim toe. Vlak voordat we de bocht namen en de wind in de rug kregen, was het verschil nog vijf seconden. Ik ging hem pakken.
Maar met de wind in de rug, gooide Maxim het gas weer open. Het gat bleef vijf seconden en werd maar niet kleiner. Ik deed wat ik kan en moest wachten tot op de finishstraat. Daar ging het iets naar beneden en perste ik alles eruit, Ik reed bijna 60 km/u en scheurde Maxim nog voorbij. Ik riep nog wat naar hem toe en hij kroop nog in mijn wiel. 28.12,08 over 20 kilometer. Ruim 42 kilometer per uur gemiddeld.
In de uitslag nestel ik mezelf tussen de elite renners. Zo was Erick Tol, vorige week nog voor mij, nu achter mij en ook Jack Vermeulen, een renner van Van Vliet, kon het niet van mij winnen. De voorbereiding richting het DK is nu echt begonnen. Het is nu nog een kwestie van heel blijven.
Knallen tegen de wind in
Afzien met Marion d'r clownsbril
Marion aan het afzien
