De eerste van de twee klassiekers in de Omloop der Peel is voor mij teleurstellend geëindigd. Ik reed goed mee, kon mezelf constant voorin handhaven en had nooit een te hoge hartslag. Tot op 80 kilometer. We reden ergens in een Brabants plaatsje en mijn bidon stuiterde uit zijn houder. Ik voel de bidon langs mijn been naar achteren glijden. Hij komt terecht in mijn spaken.
Mijn wiel slaat vast, ik moet alle zeilen bijzetten om niet onderuit te gaan. Veilig kom ik tot stilstand, trek de bidon uit mijn wiel en ga weer op pad. Bij het aanzetten voel ik het al, het wiel is krom. Gelukkig reed ik voorin op het moment dat het gebeurde en kwam ik terecht achter de zesde volgwagen. Met een fikse inspanning reed ik terug naar het peloton.
Doordat mijn wiel niet meer recht was, liep hij constant aan tegen de rem. Ik verloor veel kracht en kon me niet meer naar voren rijden. Bij het ingaan van de plaatselijke rondes, was het klaar voor mij. Etappe 1 eindigt in veel pech en in een abandon. Morgen een nieuwe dag, met een nieuw wiel, misschien wil het dan lukken.
