Zondag 14-11 stond al lange tijd in mijn agenda. Het Nederlands Kampioenschap wielrennen voor amateurs op de baan is een prestigieuze titel die ik vóór mijn overstap naar de elite graag aan mijn palmares zou toevoegen. Maar... De concurrentie is moordend en het niveau is gewoon hoog. Dat zorgde ervoor dat er in Apeldoorn een mooie wielermiddag ontstond.
Op het programma stonden drie verschillende onderdelen, een puntenkoers, scratch en dernyrace. Voor zowel de puntenkoers als de dernyrace moesten eerst een kwalificatie gereden worden. We startten met de puntenkoers kwalificatie. 25 ronden met een puntensprint na iedere vijf ronden.
Omdat de eerste acht zich zouden plaatsen moest ik in ieder geval een keer punten halen. Dit wilde ik direct bij de eerste sprint doen. Ik werd tweede en pakte drie punten, waarna zes man wegreden. Prima voor mij, want zolang de kopgroep vooruit bleef slokte zij alle punten op. Ik had al drie punten en zou dan meeglippen naar de finale zonder bovenmatige inspanning.
Toen de koplopers dichterbij kwamen, moest ik zelf gas geven om ze de aansluiting niet te laten vinden. Als de koplopers aansluiten krijgen ze 20 bonuspunten en komen de punten weer vrij voor het hele peloton. Omdat in het peloton vooral renners zaten die belang hadden bij de punten, wachtten zij op de koplopers. Ik deed dat niet en reed op vier ronden weg. Het peloton liet me rijden en ik had al snel een gat. Toen de koplopers aansloten bij het peloton, was het gat met mij zo'n halve ronde. Ik won de laatste puntensprint en ging onbedreigd naar de finale.
De finale was een gesloten koers, zonder aanvallen. Ik deed in vier van de zes sprints mee om de punten en behaalde 7 punten. Dat betekend dat ik een keer tweede, een keer derde en twee keer vierde was. Ik werd daarmee vierde en verzamelde vier punten voor het omnium.
De scratch volgde als tweede onderdeel. 20 ronden rijden en wie als eerste over de streep komt is de winnaar, heel simpel dus. Ook de scratch werd heel gesloten gereden. Aanvallen waren niet te bespeuren en het tempo lag erg laag. Op 1 kilometer (4 ronden)voor het einde, was ik het zat, ik koos de aanval. Ik kreeg geen ruimte en stuurde weer omhoog. Op twee ronden ging ik vollebak aan. Ik trok door en probeerde er een sprint van 500 meter van te maken. De streep kwam dichterbij en ik viel niet stil, maar in de laatste bocht kwamen renners over mij heen. Ik was te vroeg aangegaan, werd negende en vergooide mijn kansen voor het omnium.
De dernyrace wilde ik nog goed rijden om het NK enigszins goed af te sluiten. Ik reed zo'n beetje de hele koers aan de leiding en parreerde een aanval van Thijs Visscher. In de laatste ronde was ik niet meer bij machte om een aanval van John Burger ongedaan te maken en ik werd tweede in mijn heat. Herkansing.
In de herkansing reed ik met Maxim, uittredend kampioen Jan van Oosterom en leider Christian Bosch. Mijn benen waren nog goed, maar het tempo lag hoog. Alleen de eerste twee gingen door. Ik werd helaas derde in de herkansing en mocht de finale niet rijden.
Ik werd zesde overall, maar zonder domme fouten had er zeker meer ingezeten. Christian werd verdiend kampioen en mag een jaar lang in het rood-wit-blauw rijden. Voor mij rest nog 1 kans op een amateurtitel. Het NK koppelkoers op 30 december. Dan sta ik aan de start met Maxim en willen we een ijzersterk duo vormen. (foto's Fred Draisma BF-One.com en Gerrit Bonestroo geebeefoto.nl)
