Het weekendje België zit er alweer op. Zaterdag heb ik meegedaan aan een prachtige koers in Asbeek. Het niveau lag best hoog en er werd flink gereden over een geaccidenteerd terrein, maar ik wist goed stand te houden. Zo goed zelfs, dat ik de koers eindigde bij de beste 20.
Halverwege de wedstrijd onstond er een kopgroep van 17 renner. Ik zat er niet bij, maar voelde me wel heel erg lekker. Toen we voor de zesde keer de kasseienstrook van een paar honderd meter opdraaide, zette ik eens flink aan. Aan het einde van de stenenstrook zaten er nog vier renners in mijn wiel. Ik trok door en maakte een flink gat met de rest van het peloton.
De 20 seconden naar de kopgroep reden we met z'n vijven binnen een ronde (van 6,3km) dicht. Met 22 man gingen we op de finish af. Het peloton was geklopt en werd door ons op meer dan drie minuten gereden.
Op anderhalve kilometer voor de streep was er door het geduw en getrek in de kopgroep een valpartij ontstaan. Ik kreeg een been van een valler tegen mij aan en moest remmen en uitwijken. Mijn zegekansen waren verkeken, maar ik finishte nog wel als 17e.
De vorm is duidelijk op komst en sinds vandaag zit het ook met de parcourskennis wel snor. Vandaag heb ik het WK-parcours grondig verkend, waardoor ik halverwege september niet voor verrassingen kom te staan. Als afsluiter van een mooi weekend heb ik voor de eerste keer in mijn leven de Muur-Kapelmuur opgereden en dat gaf toch een beetje een heroisch gevoel. Ik ben klaar voor het NK-WK-NK drieluik!
