Mijn laatste koersje voor het drietal kampioenschappen reed ik gisteren in het Belgische Eksel. Een 1.18 wedstrijd voor amateurs en masters over een mooie omloop van 5 kilometer. Echte ambities had ik niet, maar ik wilde mezelf wel eens flink testen en goed laten zien.
Met zo'n zeventig renners vertrokken we voor een kleine 75 kilometer door de straten van Eksel. De koers werd langzaam op gang getrokken en echt heel hard werd er in de beginfase niet gereden. Na vier ronden meldde ik me voor het eerst vooraan om een paar kilometer gas te geven. Wegkomen was helaas nog geen optie en ik moest nog blijven wachten.
De koers werd niet harder en ik bleef eenvoudig meepeddelen. Telkens ontstonden kleine groepjes die niet veel later weer werden bijgehaald. Tot halverwege de koers een groepje niet meer werd teruggehaald. Zo'n vijftien renners scheidde zich af en ik zat er niet bij. Een achtervolging kwam niet op gang.
Ik had me domweg in slaap laten sukkelen door het lage tempo. De voorsprong van de koplopers groeide en groeide. Zij kregen de zege cadeau. Ik had me nog nauwelijks getest en kon ook niet meer rijden voor de dagzege.
Mij restte niets dan nog een aanval te plaatsen. Op drieënenhalve ronde voor het einde versnelde ik, niemand kwam achter mij aan en ik kreeg een paar meter ruimte. Mijn teller gaf inmiddels 48 km/u aan en de groep achter mij werd steeds kleiner. Zonder om te kijken reed ik de laatste drie ronden binnen, nog vijftien kilometer.
Het gat werd groter en groter en mijn tempo lag rond de 40 km/u. Twee ronden lang zag ik enkel het publiek langs de weg, maar verder niemand. Tot in de laatste ronde plotseling een groepje van vier man snel dichterbij kwam. Zij hadden zich ook afgescheiden van het peloton en inmiddels een voorsprong van ruim 30 seconden te pakken.
Op twee kilometer voor de streep haalden ze mij bij. Ik zag mijn zestiende plek in gevaar komen. De groep draaide prima en ik sloot achteraan aan. Meedraaien deed ik niet meer, want ik had immers al vijftien kilometer kopwerk gedaan.
We draaiden de laatste rechtelijn op en vanuit het laatste wiel plaatste ik nog een krachtige demarrage. Mijn medevluchters hadden geen antwoord op die laatste aanval en zo kon ik toch nog als zestiende over de streep komen. Geen prijs, maar wel mijn benen even flink getest. Ze zijn in orde en ik werk dan ook met vertrouwen naar het NK tijdrijden toe.
