Zo'n elf dagen geleden vertrok ik naar Zwitserland voor een weekje trainen in de bergen. Met Seelisberg de eerste vijf dagen en Veysonnaz de resterende dagen als uitvalsbasis, moest het met het klimmen wel goed komen. Seelisberg ligt immers op 800 meter hoogte en Veysonnaz nog zo'n 500 meter hoger. Het enige wat tussendoor veranderde was de taal, want in Seelisberg spreekt men Duits, terwijl 200 kilometer verderop in Veysonnaz Frans gesproken wordt.In tien dagen heb ik duizenden hoogtemeters overwonnen en heb ik de top van de Furkapass, Grimselpass en Grand Saint-Bernard gezien. Ook Thyon 2000 ligt ruim 2000 meter boven de zeespiegel, evenals Le Barrage de Grande Dixence.
Het afdalen van dit soort reuzencols was iets wat mij wel beviel. In de afdaling van de Furkapass en de afdaling van de Barrage de la Grand Dixence heb ik mijn tellen net boven de 100 km per uur zien komen. Dat dalen bevalt me wel!
Tussendoor reed ik een mooie koers in Gansingen. Na een 'vlakke' aanloop van 45 kilometer brak de koers los op de eerste heuvel van 2 kilometer aan 8% stijging. Het was een koers waar veel eliterenners en profs uit zo'n beetje heel de wereld aan meededen. Het niveau lag daarom behoorlijk hoog en toen ik er na het eerste uur nog bijzat, was ik niet ontevreden.
De klim werd opgereden met een snelheid van ruim boven de 30 kilometer per uur. Aan de achterkant stond het hek open en na een kilometer klimmen had ik mijn benen volledig opgeblazen. Ik verloor zat tijd en ondanks een kamikaze-afdaling geraakte ik niet meer terug in het peloton. Ik trakteerde mezelf maar op een straftraining nadat ik uit koers gestapt was.
In totaal maakte ik in tien dagen rond de duizend kilometer. Het klimmen is niet mijn sterkste kant, maar eenmaal een ritme gevonden, weet ik vaak toch de top te bereiken. Ik vermoed dat deze trainingsweek goede stap is in de richting van opnieuw een niveautje hoger. Vanaf deze week weer veel koersen rijden om in vorm te komen voor het naseizoen. Ik heb er zin in.
