Ik heb de smaak te pakken, de smaak van het winnen. Gisteren mocht ik de handen heffen in Warns na de 7 kilometer tijdrit, vandaag was er een MNC-wedstrijd in Nieuwegein. Ook hier was ik de sterkste en mocht in na een dik uur regen en wind het zegegebaar maken.
De koers was door de weersomstandigheden lastiger dan gedacht. Echt koud was het niet, maar door regen en wind werd het lichaam nooit echt warm. Toen na 20 minuten koers een serieuze groep vertrok, moest ik nog van achter naar voor toe rijden.
Het groepje met daarin o.a. Hans Voorn, hadden al een aardige voorsprong te pakken. Ik was inmiddels opgeschoven naar voren en zat klaar om te gaan. Omdat er geen achtervolging ontstond, ging ik maar alleen. Het kostte kracht, duurde een ronde, maar ik had de aansluiting gemaakt. Bovendien deed ik het alleen en bereidde ik de kopgroep uit naar acht.
Met zn achten reden we richting de streep. Van achteren kwam geen bedreiging meer en de samenwerking in de kopgroep was dik in orde. Met nog één ronde te gaan besloot ik niet meer uit het wiel van mijn concurrent Mitja van Toorenburg te komen.
Het werd een sprint-a-deux, de rest van onze groep waren masters en die sprinten niet tegelijk af. Mitja ging best vroeg aan, maar had de versnelling wel erg licht staan. Ik had hem al op de 13 liggen en moest nog maar een tandje bijschakelen. In de laatste 100 meter kwam ik uit het wiel van mijn clubgenoot en sprintte hem eruit. Ik won met een fietslengte voorsprong. Mijn weekend is geslaagd, 2 uit 2 beter kan haast niet. Volgende week de eerste klassieker van het seizoen. Ik heb er zin in.
